ประวัติของ ดร.โนกูชิ ฮิเดโยะ
โนงุจิเกิดมาในครอบครัวชาวนาฐานะยากจนที่เมืองอินาวาชิโระ จังหวัดฟุคุชิมะ เดิมเคยใช้ชื่อตามที่บิดามารดาตั้งให้ว่า เซซากุ โนงุจิ (ญี่ปุ่น: 野口清作 Noguchi Seisaku ?) ตอนอายุประมาณ 1 ขวบครึ่ง เขาได้พลัดตกลงไปในเตาหลุม ทำให้มือซ้ายถูกไฟลวกอย่างรุนแรงจนไม่สามารถใช้การได้ เมื่อเข้าเรียนชั้นประถมในโรงเรียนประถมมิตสึวะ โนงุจิจึงต้องอดทนกับการถูกเพื่อนๆ กลั่นแกล้งและล้อเลียนเรื่องมือซ้ายทุกวัน แต่เขาก็ตั้งใจเล่าเรียนจนสามารถสอบได้คะแนนสูงสุดของชั้น และได้เข้าเรียนต่อในชั้นประถมปลายอินาวาชิโระด้วยความช่วยเหลือจากคุณครูซาคาเอะ โคบายาชิ (ญี่ปุ่น: 小林 栄 Kobayashi Sakae ?) ในปี พ.ศ. 2432
จากนั้นในปี พ.ศ. 2434 คุณครูโคบายาชิและเพื่อนร่วมชั้นของโนงุจิก็ช่วยกันเรี่ยไรเงินเป็นค่าผ่าตัดรักษามือซ้ายให้กับโนงุจิ โดยผู้ที่ทำการผ่าตัดให้เขาคือ คานาเอะ วาตานาเบะ (ญี่ปุ่น: 渡部 鼎 Watanabe Kanae ?) นายแพทย์ที่สำเร็จการศึกษาจากสหรัฐอเมริกา ซึ่งจากการผ่าตัดในครั้งนี้ ทำให้โนงุจิรู้สึกชื่นชมในอาชีพแพทย์ และตัดสินใจว่าในอนาคตจะประกอบอาชีพเป็นแพทย์เพื่อช่วยเหลือผู้คนยากไร้ที่เจ็บไข้ได้ป่วย
เมื่อเรียนจบชั้นประถมปลายในปี พ.ศ. 2436 โนงุจิก็เดินทางไปที่เมืองไอสึวากามัตสึ และขอร้อง คานาเอะ วาตานาเบะ ให้รับเขาไว้ทำงานที่โรงพยาบาลไคโย โดยระหว่างที่ทำงานอยู่ที่โรงพยาบาล โนงุจิได้ศึกษาวิชาแพทย์ อีกทั้งยังหัดเรียนภาษาเยอรมัน อังกฤษ ฝรั่งเศสด้วยตัวเองควบคู่ไปด้วย
ทว่าในปี พ.ศ. 2439 เนื่องจากไม่มีเงินทุนเรียนต่อในระดับมหาวิทยาลัย โนงุจิจึงเดินทางเข้าโตเกียว มาหาโมริโนะสุเกะ จิวากิ (ญี่ปุ่น: 血脇守之助 Chiwaki Morinosuke ?) ทันตแพทย์จากโรงเรียนทันตแพทย์ทากายามะ (ปัจจุบันคือ มหาวิทยาลัยทันตแพทย์โตเกียว) ที่เคยได้พบกันที่โรงพยาบาลไคโย จิวากิช่วยให้โนงุจิได้เข้าศึกษาวิชาแพทย์ที่โรงเรียนกวดวิชาไซเซ เพื่อเข้ารับการทดสอบความรู้ทางด้านแพทยศาสตร์ภาคแรก ซึ่งโนงุจิสามารถสอบผ่านโดยทำคะแนนได้เป็นอันดับที่ 1 และต่อมาในปีเดียวกัน โนงุจิก็ผ่านการทดสอบในภาคหลัง เขาจึงได้เป็นแพทย์อย่างเต็มตัวในขณะที่มีอายุเพียงแค่ 20 ปีเท่านั้น
ปี พ.ศ. 2440 โนงุจิทำงานเป็นอาจารย์สอนอยู่ที่โรงเรียนทันตแพทย์ทากายามะ ต่อมาก็เข้าทำงานเป็นผู้ช่วยที่โรงพยาบาลจุนเทนโด แต่ทำได้ไม่นานก็ได้ไปทำงานที่สถาบันวิจัยโรคระบาดของ ชิบะซาบุโร่ คิตะซาโตะ ซึ่งเป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยนักวิจัยชั้นหัวกะทิจากมหาวิทยาลัยโตเกียวเทโคคุ (มหาวิทยาลัยโตเกียว ในปัจจุบัน) ทำให้โนงุจิผู้ไม่ได้เรียนจบจากมหาวิทยาลัย ไม่ได้รับการยอมรับและถูกปฏิบัติอย่างเย็นชาจากเพื่อนร่วมสถาบัน แต่ระหว่างที่ทำงานอยู่ที่นั่น เขาก็ได้มีโอกาสทำหน้าที่เป็นล่ามให้กับ ไซมอน เฟลกซ์เนอร์ ศาสตราจารย์ทางด้านพยาธิวิทยา แห่งมหาวิทยาลัยจอห์น ฮอปกิ้นส์ ซึ่งเดินทางมาดูงานที่ญี่ปุ่น เฟลกซ์เนอร์รู้สึกถูกใจในตัวโนงุจิ และได้ชักชวนให้เขาไปที่สหรัฐอเมริกา หากมีโอกาส
ปี พ.ศ. 2441 โนงุจิได้ทราบข่าวว่าภรรยาของ ซาคาเอะ โคบายาชิ คุณครูผู้มีพระคุณได้ล้มป่วย เขาจึงรีบกลับไปยังบ้านเกิด ซึ่งในระหว่างรอดูอาการนั้น โนงุจิมีโอกาสได้อ่านนิยายเรื่อง “จิตใจนักเรียนในยุคปัจจุบัน” (当世書生気質) ที่ประพันธ์โดย โชโย สึโบอุจิ และได้พบว่า เซซากุ โนโนงุจิ (ญี่ปุ่น: 野々口精作 Nonoguchi Seisaku ?) ตัวเอกในนิยายเรื่องนี้มีชื่อที่คล้ายคลึงกับเขามาก ทว่ากลับเป็นคนชอบเที่ยวเตร่และไม่เอาการเอางาน โนงุจิรู้สึกทนไม่ได้ที่ชื่อของเขาไปคล้ายกับตัวละครตัวนี้ ซาคาเอะ โคบายาชิ ครูผู้มีพระคุณในสมัยเด็กจึงได้ตั้งชื่อใหม่ให้กับเขาว่า ฮิเดโยะ ซึ่งมีความหมายตรงตัวว่า ผู้เก่งกล้าของโลก
หลังจากนั้นไม่นาน โนงุจิก็ถูกส่งไปทำงานที่ด่านกักกันโรค เมืองท่าโยโกฮามะ และได้ตรวจพบตรวจเชื้อกาฬโรคในเลือดของผู้ป่วย ทำให้ชื่อเสียงของโนงุจิเริ่มเป็นที่รู้จักของผู้คน และจากผลงานในครั้งนี้ โนงุจิจึงได้ถูกรับเลือกให้เป็น 1 ในคณะแพทย์จากนานาประเทศ เดินทางไปยังประเทศจีน เพื่อยับยั้งกาฬโรคที่กำลังระบาดอย่างหนัก เมื่อกลับมาญี่ปุ่นในปี พ.ศ. 2443 โนงุจิก็ตัดสินใจที่จะเดินทางไปสหรัฐอเมริกา
ที่มา : http://th.wikipedia.org/wiki/ฮิเดะโยะ_โนะงุชิ
Dr.Noguchi ด้วยใจนักสู้ สนพ.วิบูลย์กิจ 17 เล่มจบ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น